Kitap hakkında: yıl / Bir kurt adam sürüsü modern bir şehrin sokaklarında dolaşıyor. Yalnızca liderlerinin iradesine itaat eden bir kurt adam sürüsü, ister adil ister kötü olsun, savaşta eşit rakiplerin olmamasına alışkındır. Ama artık kurt insanları birer birer yok oluyor. Ve onlar, neredeyse yenilmez olan "gece yırtıcıları"nın yardıma ihtiyacı var. İnsan yardımında. Bir profesyonelin yardımıyla. Görevi, tanrıların ve insanların yasalarını ihlal eden Karanlığın yaratıklarını avlamak olan bir kadın olan Anita Blake'in yardımıyla. Peki pençeler ve dişler, cesaret ve cesaret... KİME karşı? Düşmanın adı henüz bilinmiyor. Dolunay henüz gelmedi... “Vampirlerle asla kavgaya girmeyin. Bu, ortalama yaşam beklentisini büyük ölçüde azaltır.” Ve kurt adamlara aşık olmayın. Özellikle de benim gibi doğal olmayan şeyler konusunda uzmansan, bu senin işine engel oluyor. Bu çalışma, çeşitli şekil ve boyutlardaki canavarlara yaklaşmanızı sağlar. Ve hepsi beni öldürmek istemiyor, örneğin yerel kurt adamlar topluluğunu ele alalım. Sürülerinin üyeleri kayıp ve yardım için bana başvurdular. Kıskanç bir vampirin saldırılarından zombi katiline kadar çok şey yaşadım ve hayatta kaldım, ama öyle görünüyor ki bu aşk beni bitirebilir... Karanlıktı ve yorgundum. Eve gelip yatağıma girip tüm dünyadan soyutlanacak kadar yorgundum... Onun yerine “Lunatic Cafe”ye gittim. Polise her şeyi anlatmama izin vermesi için Marcus'u ikna etmeye çalışmam gerekiyordu. Sekiz kayıp kurtadam ve bir ölü insan. Bu daha fazla devam edemezdi. Eğer kurt adam olsaydı, Marcus'un katilin kim olduğunu bilmesi gerekirdi ama sormam gerekiyordu. Bana çok şey anlattılar, bana polisten daha çok güveniyorlar. Bütün canavarların benimle konuşmak istemesi ama polisle konuşmaması çok komik. Canavarların neden benim yanımda bu kadar rahat hissettiklerini merak etmeye başlıyorsun. Zombileri yetiştirdiğimi ve vampirleri yok ettiğimi. Ben kimim ki taş atayım?